Πριν από σχεδόν ένα μήνα, στις 13 Ιανουαρίου, η εθνική υδατοσφαίρισης γυναικών κλήθηκε να ξορκίσει τα… φαντάσματα και τα κατάφερε: με τη νίκη της 7-6 επί της Ιταλίας στον «μικρό» τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, πανηγύρισε την επιστροφή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 16 χρόνια και τρεις διαδοχικές οδυνηρές απουσίες. Η τύχη τα έφερε έτσι, ώστε (12/2, 19:30) στη Ντόχα, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να αντιμετωπίζει εκ νέου τη «σετερόζα» σε έναν κρίσιμο αγώνα, αναζητώντας και πάλι να αντιστρέψει τη ροή της ιστορίας. Η ελληνική ομάδα μετράει έξι συνεχόμενες ήττες σε προημιτελικούς Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων και θα επιχειρήσει να πάρει το εισιτήριο για την τετράδα, για τρίτη φορά στην ιστορία της, πρώτη μετά το θρίαμβο της Σανγκάης, το 2011. Εκτοτε, η εθνική έχει χάσει στο κατά τεκμήριο κρισιμότερο ματς της διοργάνωσης δύο φορές από την Αυστραλία και από μία φορά από την Ισπανία, τις ΗΠΑ, την Ολλανδία, αλλά και την σημερινή της αντίπαλο, την Ιταλία, από την οποία ηττήθηκε 9-6 το 2015 στο Καζάν.
Βέβαια, αν για την «γαλανόλευκη» το ματς είναι μία φορά κρίσιμο, για τις Ιταλίδες είναι κάτι παραπάνω. Οχι γιατί στη «σετερόζα» λείπει η τετράδα ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος (ήταν τρίτη πέρυσι στη Φουκουόκα), αλλά γιατί θέλει να εξασφαλίσει χωρίς περαιτέρω αγωνία την πρόκριση για το Παρίσι. Αν η ομάδα του Κάρλο Σίλιπο νικήσει, παίρνει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς (εκτός αν περάσουν στα ημιτελικά και η Ουγγαρία και ο Καναδάς, ενδεχόμενο απίθανο), αλλιώς θα διεκδικήσει τη μία από τις δύο εναπομείνασες θέσεις στους αγώνες κατάταξης και με το άγχος στα ύψη.
Για την εθνική, το ματς είναι το δεύτερο δύσκολο στη διοργάνωση. Το πρώτο συνοδεύτηκε από πολύ κακή εμφάνιση και βαριά ήττα από την Ισπανία, αλλά κάτι ανάλογο είχε γίνει και στο Ευρωπαϊκό του Αϊντχόφεν (στον ημιτελικό). Γενικότερα, η Ιταλία ταιριάζει καλύτερα στα χαρακτηριστικά της ελληνικής ομάδας και βέβαια δεν είναι της ίδιας δυναμικότητας με τη «ρόχα» (ή την Ολλανδία και τις ΗΠΑ), όμως αν φέρει το παιχνίδι στα μέτρα της είναι ικανή να κερδίσει οποιονδήποτε. Το απέδειξε άλλωστε πέρυσι, όταν νίκησε τις πανίσχυρες Αμερικανίδες στον προημιτελικό της Φουκουόκα.
Η «σετερόζα» είχε κληρωθεί στον θεωρητικά ευκολότερο όμιλο της διοργάνωσης και πέτυχε τρεις νίκες (22-10 τη Μεγάλη Βρετανία, 25-3 τη Νότια Αφρική και 12-8 τον Καναδά), για να πάρει την πρώτη θέση και να προκριθεί απευθείας στα προημιτελικά. Η αειθαλής Ρομπέρτο Μπιανκόνι είναι η πρώτη σκόρερ ως τώρα με 11 τέρματα, ακολουθούμενη από την Κλαούντια Μαρλέτα (9) και τη νεαρή Σοφία Τζουστίνι (8).
Ελλάδα και Ιταλία αποτελούν ένα από τα… “clasico” της γυναικείας υδατοσφαίρισης, έχοντας «διασταυρώσει τα ξίφη» τους σε ουκ ολίγες καθοριστικές αναμετρήσεις, με κορυφαία όλων φυσικά τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όταν η εθνική ηττήθηκε με 10-9 στην παράταση. Η «σετερόζα» ήταν η νικήτρια και στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2012 (13-10), ενώ στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα η παράδοση είναι υπέρ της «γαλανόλευκης», με πέντε νίκες (εκ των οποίων μία στα πέναλτι) και τρεις ήττες. Εκτός από τον προημιτελικό του 2015 που προαναφέρθηκε, οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στον ημιτελικό του 2011 στη Σανγκάη, με την εθνική να επικρατεί 14-11, ενώ έχουν δώσει και τρία νοκ-άουτ παιχνίδια για πρόκριση στην οκτάδα, με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να μετράει δύο νίκες.
Από τους υπόλοιπους αγώνες της προημιτελικής φάσης, ξεχωρίζει η αναμέτρηση της πρωταθλήτριας κόσμου και Ευρώπης Ολλανδίας με την Ουγγαρία, που διεκδικεί κι αυτή την πρόκριση για το Παρίσι. Η λογική λέει ότι οι «οράνιε» είναι το φαβορί, αρκεί να μην επαναλάβουν την πολύ κακή εμφάνιση στο προηγούμενο παιχνίδι, όπου «τρόμαξαν» να νικήσουν την Κίνα. Από κει και πέρα, ΗΠΑ και Ισπανία δεν αναμένεται να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα απέναντι στην Αυστραλία και τον Καναδά αντίστοιχα.
