H ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που από το 1992 έγινε Champions League είναι…γραμμένη από έναν αθλητικό δημοσιογράφο, τον Γάλλο Γκαμπριέλ Ανό.
Έγινε δημοσιογράφος επειδή δεν έγινε ποδοσφαιριστής, αυτό το κατάφερε, αλλά γιατί δεν μπόρεσε να συνεχίσει το ποδόσφαιρο.
Φαίνεται ότι, σε αντίθεση με τους περισσότερους, ο Ανό τα πήγαινε καλά: έπαιξε για την Τουρκουέν, έναν σύλλογο που έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Γαλλίας το 1921), ενώ αγωνίστηκε για 12 παιχνίδια για την εθνική ομάδα της Γαλλίας. Αλλά έπρεπε να αποχωρήσει, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχετικό της άρθρο η εφημερίδα της Αργεντινής «Ole».
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμο, η δραπέτευση και το ατύχημα που τον …έκανε δημοσιογράφο
Είχε έναν καλό λόγο: τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Λάτρης της αεροπορίας, μόλις ξέσπασε η σύγκρουση, εντάχθηκε στον στρατό της αντίστασης, ξεχωρίζοντας ως μάχιμος πιλότος, δραπετεύοντας ακόμη και από ένα γερμανικό στρατόπεδο φυλακών. Αλλά αργότερα, αφού γλίτωσε από τις σφαίρες και τις βόμβες, χτύπησε σοβαρά το πόδι του σε αεροπορικό δυστύχημα και έφυγε οριστικά από τα γήπεδα.
Κουβαλώντας απογοήτευση αποφάσισε και έγινε αθλητικός δημοσιογράφος. Εργάστηκε σε εφημερίδες όπως η «Le Miroir des Sports» και η «L’Auto», μια εφημερίδα διάσημη για το ότι τυπωνόταν σε κίτρινες σελίδες (καινοτομία τη δεκαετία του 1920) και ότι ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τον περίφημο ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας.
Ξεκίνημα με την «L’ Equipe»
Όταν αυτή η γαλλική εφημερίδα έκλεισε τις πόρτες της το 1944, αφού πουλήθηκε σε μια γερμανική κοινοπραξία και άρχισε να τυπώνει σχόλια ευνοϊκά για τη ναζιστική κατοχή, ο Ανό συνέχισε να εργάζεται, όπως οι περισσότεροι από τους συναδέλφους του στην έκδοση, αυτή που διαδέχθηκε την «L’Auto», την περίφημη «L’Equipe», μια εφημερίδα που ιδρύθηκε το 1946 που ξεκίνησε σε ένα μικρό διαμέρισμα μπροστά από τα γραφεία της «L’Auto» και με τα χρόνια έγινε η «crème de la crème» της αθλητικής δημοσιογραφίας.
Όταν ζήτησε τη δική του παραίτηση
Από τη στήλη του στην «L’Equipe», ο Γκαμπριέλ Ανό ξεχώριζε για τη διαύγεια του στην ανάλυση αγώνων, αλλά και για τη σκληρή επίθεση στους προπονητές. Ειδικά απέναντι στον προπονητή της Γαλλίας. Και μάλιστα ζήτησε την αποχώρησή του, με μία ιδιαιτερότητα: ο Γκάμπριελ Ανό ζήτησε την παραίτηση του Γκάμπριελ Ανό.
Πώς συνέβη αυτό; Ο χρόνος του ως ποδοσφαιριστής της εθνικής ομάδας και η μεγάλη του ικανότητα να αναλύει αγώνες τον οδήγησαν να διοριστεί προπονητής της γαλλικής ομάδας μεταξύ 1945 και 1949, θέση που δεν τον εμπόδισε να συνεχίσει να είναι δημοσιογράφος της «L’Equipe», δημιουργώντας έτσι το παράδοξο ότι έγραψε τα χρονικά των αγώνων της ομάδας που ο ίδιος διηύθυνε. Έτσι μετά από μια σκανδαλώδη ήττα με 5-1 από την Ισπανία, έγραψε ένα άρθρο ζητώντας τη δική του παραίτηση, την οποία υπέβαλε ώρες μετά τη δημοσίευση του άρθρου…
Όλα ξεκίνησαν στις 13 Δεκεμβρίου 1954
Γεγονός όμως είναι ότι εκτός από ποδοσφαιριστής, αεροπόρος, πιλότος μαχητικών, κρατούμενος σε γερμανικό στρατόπεδο, Γάλλος προπονητής και αθλητικός δημοσιογράφος, ο Γκαμπριέλ Ανό είχε χρόνο -και ενέργεια- να δημιουργήσει αυτό που είναι σήμερα το Champions League.
Όλα ξεκίνησαν στις 13 Δεκεμβρίου 1954: η πρωταθλήτρια αγγλικής πρώτης κατηγορίας Γούλβς υποδέχτηκε τη Χόνβεντ από την Ουγγαρία σε φιλικό. Λίγο πριν είχε ήδη υποδεχθεί τη Σπαρτάκ Μόσχας νικώντας την με 4-0. Νίκησε τη Χόνβεντ με 3-2, επιστρέφοντας από το 0-2, που έδωσε το έναυσμα για έναν δυνατό θριαμβευτικό αέρα στην Αγγλία. Ήταν η Χόνβεντ των Πούσκας, Κότσιτς, Τσίμπορ, η βάση της ουγγρικής ομάδας που μόλις ένα χρόνο πριν είχε νικήσει την Αγγλία με 6-3 στο Wembley, σε αυτό που ήταν γνωστό ως «ματς του αιώνα» (The Match of the Century). Άρα εκείνη η νίκη της αγγλικής ομάδας Γουλβς επί της Χόνβεντ, μιας ουγγρικής ομάδας, είχε άρωμα εκδίκησης. Με αυτόν τον τρόπο, ο Τύπος – στην προκειμένη περίπτωση ο αγγλικός – έκανε αυτό που κάνει πάντα μετά από μια νίκη. Η «Daily Mail» δεν είχε ενδοιασμούς ή επίθετα και, για τη νίκη σε δύο φιλικά, ανακήρυξε τη Γουλβς «παγκόσμια πρωταθλήτρια συλλόγου».
Η αγανάκτηση του Ανό
Αυτός ο τίτλος προκαλεί αγανάκτηση στον Γκαμπριέλ Ανό, ο οποίος την επόμενη μέρα γράφει ένα φλογερό editorial στη «L’Equipe», απαντώντας στη «Daily Mail»: «Πριν πουν ότι η Γουλβς είναι ανίκητη, θα έπρεπε να ταξιδέψουν στη Μόσχα και τη Βουδαπέστη. Επιπλέον, εκεί είναι άλλες μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη όπως η Μίλαν ή η Ρεάλ Μαδρίτης Εφόσον τηρείται το καλό επίπεδο των ομάδων, θα έπρεπε να διεξαχθεί ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, ή τουλάχιστον ένα σε ευρωπαϊκό επίπεδο…».
Μέχρι τότε, υπήρχαν δύο διοργανώσεις συλλόγων σε ευρωπαϊκό επίπεδο: το Mitropa Cup, όπου συμμετείχαν σύλλογοι από την κεντρική και την ανατολική Ευρώπη και το Κύπελλο Λατίνων, που προωθήθηκε από την ισπανική ομοσπονδία, όπου αγωνίστηκαν ομάδες από τη νότια Ευρώπη.
Το ξεκίνημα του σχεδιασμού, οι κανονισμοί του Φεράν και ο όρος της Τετάρτης
Η πρόταση του Ανό να διοργανωθεί ένα τουρνουά συλλόγων που καλύπτει όλη την Ευρώπη προσελκύει τον διευθυντή της «L’Equipe», Ζακ Γκομπέ, έναν «μπον βιβέρ» που κατηγορείται για συνεργασία με τους Ναζί κατά τη διάρκεια της κατοχής, εκτός από οργανωτής του «Tour de France» και διάσημος για φορώντας ένα καπέλο, σακάκι σαφάρι και βερμούδες στο Παρίσι σαν να ήταν σε σαφάρι στην Αφρική.
Τότε ήταν που η εφημερίδα «L’Equipe» άρχισε να σχεδιάζει το έργο για ένα ευρωπαϊκό τουρνουά συλλόγων.
«Ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε για να δούμε αν οι ομοσπονδίες θα ενδιαφερθούν για τη δημιουργία του πρωταθλήματος. Η Ρεάλ Μαδρίτης ενδιαφερόταν. Ωστόσο, στην αρχή, η Μπαρτσελόνα δεν ενδιαφέρθηκε», δήλωσε ο Ζακ Φεράν, συντάκτης της «L’Equipe» και το περιοδικό «Panenka».
«Μου εμπιστεύτηκαν», συνέχισε ο Φεράν «τον νεότερο από όλους τους δημοσιογράφους, να γράψω τους μελλοντικούς κανονισμούς του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου. Δεν κράτησα ποτέ αντίγραφο αυτού του εγγράφου. Στείλαμε τους κανονισμούς σε όλες τις χώρες και, τον Μάρτιο του 1955, ο Γκαμπριέλ Ανό και εγώ συμμετείχαμε, στη Βιέννη, σε αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το πρώτο συνέδριο της νεογέννητης UEFA, με τις διάφορες ομοσπονδίες της. Ήρθαν από την ισπανία οι βασικοί ηγέτες της Ρεάλ Μαδρίτης, Σαντιάγο Μπερναμπέου και Ραϊμούντο Σαπόρτα. Έτσι, μαζί με άλλους αρχηγούς, δημιουργήσαμε το τουρνουά όταν κανείς δεν ήθελε να το διοργανώσει. Βάλαμε τις βάσεις για τη διοργάνωση 1955-56, όπου εξηγήσαμε, για παράδειγμα, ότι πρέπει να παίζεται Τετάρτη, αφού τις Κυριακές γίνονταν εθνικοί αγώνες».
Με 16 ομάδες η πρώτη διοργάνωση και νικήτρια τη Ρεάλ Μαδρίτης
Η πρώτη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, που σήμερα λέγεται Champions League, παίχτηκε εκείνη τη σεζόν 1955-56. Συμμετείχαν 16 ομάδες και πρωταθλήτρια -όπως σχεδόν πάντα- ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης με κορυφαίο τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο, που κέρδισε στον τελικό τη γαλλική Σταντ Ρενς με 4-3.
Ο Ανό «έφυγε» ξεχασμένος, ο «πιο διάσημος ρεπόρτερ» και ο Ζακ Σιράκ
Ο Γκάμπριελ Ανό, ο «εφευρέτης» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Champions League, πέθανε τον Αύγουστο του 1968, σε ηλικία 78 ετών, σχεδόν ξεχασμένος. Ο Ζακ Φεράν, ο άλλος συντάκτης της «L’Equipe» που έδωσε επίσης ώθηση στο τουρνουά, πέθανε τον Φεβρουάριο του 2019, στο Παρίσι. Ήταν 98 ετών και το 1999 είχε πάρει τον τίτλο του πιο διάσημου ρεπόρτερ ποδοσφαίρου στον κόσμο από τον Γιόχαν Κρόιφ. Ο Ζακ Γκομπέ, διευθυντής της εφημερίδας, πέθανε το 2000, σε ηλικία 95 ετών. Στην κηδεία του παρευρέθηκε ο Γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ.
